कबिता-यादहरुको सङग्रहालय

-

    यादहरुको सङग्रहालय
(।--------------------------------।)

कपुरको सुगन्ध
बिलाए झै बतासमा
म बिलिन नहुञ्जेल
बतासबाट
आफुभित्र सङ्ग्रह गर्न चाहान्छु यादहरु !


बरफहरुको जङगलमा
म एक्लै एक्लै जम्दा
सगैँ जम्न तयार उनी
उनको आँखा
मेरो आखाँको एउटा कुनामा राख्न चाहान्छु !


मैले ढुङगाको गित गाईरहँदा
मलाई धरतिको गित सुनाईरहनेहरुलाई
जीवनको अन्तिम स्टेसनसम्म
कुदिरहने मुटुको ट्रेनमा बसाउन चाहान्छु !


मैले हेर्न नजानेको
फूल
मैले महशुस गर्न नसकेको
बतास
मैले नजानेरै कुल्चिएको
दुबो
सब्बै सब्बैलाई राख्न चाहान्छु
छातीको र्याकमा !


बुख्याचाँ थिए म
सम्बन्धको हाड
भावनाको रगत
विचारको छाला दिएर
मान्छे जस्तै बनाउनेहरुलाई
धड्काईरहन चाहान्छु सासहरुको लयमा !


यो बाटाहरुको सहरमा
मैले बाटो नै नभेट्दा
मलाई नै बाटो बनाउनेहरुलाई !


जीवनको साईकिल मुस्किलले पेलिरहँदा
खुट्टाको ट्युबमा हावा भरिदिनेहरुलाई !


छाडेर फर्किनेहरुलाई !
फर्किएर फेरि कहिल्यै नआउनेहरुलाई !


मेरो आत्मामा मरुभुमि
बिछ्याउनेहरुलाई !


मरुभुमिको गाउँबाट
फर्कदा
ओठको बालुवा
ओठैले पुछिदिनेहरुलाई !


म बूढो रुख बनेर
नखसुञ्जेल जीवनको अनाम पहाडबाट
सुरक्षित राख्न चाहान्छु याद बनाएर !

यहि यादहरु त बस्दो रहेछ-
एक्लोपनमा सँगसगैँ
आफुसगँ सधै सधै !!!

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

मोह मोह के धागे....

-
Image
योद्धा आमालाई सम्झिएर-२    -------------------------------------------- मानिस भएर जन्मिनु रहर थिएन । तर म जुन सालनाल सहित संसारमा खसेँ । त्यो संसारकै सुन्दर मानिसको गर्भमा हुर्किएको थियो । अर्थात मेरी आमा हरिमाया विश्वकर्माको । त्यो सालनालको `धागो´ले मोह उनेँको थियो । जीवन उनेँको थियो । धागो गाँस्नु अघि आमा स्वयम् प्रकृतिमा अदृश्य/अजन्म हुनुहुन्थ्यो । जन्मिनु भयो । सालहरूको अन्तरालमा म उहाँकै सालनाल समातेर पृथ्वीमा खसेँ । त्यो सालनालले `मोह´ उन्यो । जीवन उन्यो । ७५/७६ बर्षको आयुपछि चुँडियो । अर्थात आमा पुन:प्रकृतिमै बिलुप्त/अदृश्य हुनुभयो ।  आमाको जन्मस्थान-रामेछाप कटुञ्जे । आमालाई दागबत्ती दिदाँ म पनि जलेको थिएँ । अहिले अक्सर लाग्छ-मरेपछि जलाउने संस्कार सब्से निर्ममहरूको संस्कार हो । यो संस्कारप्रति गहिरो तिरस्कार छ । लागिरहन्छ-आमालाई कतै गाड्न पाएको भए हुन्थ्यो । प्रकृतिमै सड्नु हुन्थ्यो । त्यहिको माटोमा रङ्ग भएर मिसिनु हुन्थ्यो । ससाना झार, बिरुवा भएर उम्रिनु हुन्थ्यो । आमाको औधी याद आउँदा, पश्चतापले/प्रेमले एक्लिदा त्यहाँ गएर ती झारहरू छुन्थेँ । तिनलाई सुनाउथे कि म कत...
Read more

योद्धा आमालाई सम्झिएर-१

-
Image
योद्धा आमालाई सम्झिएर  ----------------------------------------  `आमा´को लागि आमा हुनु भनेको के थियो ? म कहिल्यै महसुस गर्न सक्नेछैन । तर सन्तानको लागि आमा के हुन्छ ? असङ्ख्य अनिद्रामा, अफ्ठ्यारामा, असहजतामा पनि धरती भइ एक्लै फैलिनु, सन्तानको सुखमा आकाश झैँ उज्यालिनु, जीवनकै सब्से सुन्दर आदर्शमा आफ्नो रक्तमांसको डल्लालाई डोहोर्याउन चाहनु सायद आमा हुनु हो । कम्तिमा मेरी आमालाई यस्तै पाएँ । सन्तानको लागि आफ्नो थर दिन समेत योग्य नहुने देशमा, सन्तानको लागि एक चिर्कटो नागरिकता दिन समेत योग्य नहुने देशमा सायद हरेकजसो आमाको यस्तै विषम चित्र बन्छ । यस्तै उदास अनुहार बन्छ । यस्तै थकित अनुहार सम्झिएर हामी आमालाई महान भन्छौं । तर आमाको एकलौटी सकसहरू कम गर्दैनौँ ।    समाजशास्त्रको आँखामा आमा महान होइन; शोषित हो, उत्पिडित हो, दास हो । यसको चेपमा पिसिएर पनि जसरी मलाई/सन्तानलाई हुर्काउनुभयो । त्यो समानताको मूल्यबाहेकमा तिर्न नसकिने ऋण हो । ज्ञानको नवजात गोडा बामे सरिरहँदा पीडक लाग्छ धरती; सायद आमा हुनु भनेको आफ्नो फरिया/औंला समात्न दिएर उभिन सिकाउनु हो, अग्लो एक्लोपनमा ...
Read more

मनोज बिश्वकर्माको पन्ध्र प्रेम कबिताहरू

-
Image
                               १.शब्द संवाद गर्न समेत मुस्किल थियो संवेगहरूको जञ्जाल थिएँ भावहरू बाटो फेला नपरेको बटुवा जस्तै थिएँ जब म अक्षर थिए तिमी पनि बेअर्थको अक्षर थियौ थियौँ सिम्फोनीबिहिन त्यसपछि हाम्रो समास भयो !        २.केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ जस्तो तिम्रो शिरबाट खसेको झरना पिठ्युको छेउछाउ नपुग्दै रोकिनु , जस्तो तिम्रो ओठबाट खसेको प्रेमिल स्वर जीवनको किनार नछुदै रोकिनु , जस्तो कि तिम्रो र मेरो सम्बन्ध ... केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ जस्तो कि आकाशमा आधा मुस्कुराएको जून , जस्तो कि आधा घाम आधा पानी मिसिएर टाँगिएको ईन्द्रेणी , जस्तो कि आधा अनुहार देखाएको कुनै हिमाल , केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ जस्तो कुनै यात्रामा भेटिएको सुन्दर मानिसको नाम छुट्नु , जस्तो कुनै प्रिय गित हजार पटक सुनेँ पनि आधै रहनु , जस्तो कुनै पढ्दै गरेको कबिता अाधामै सक्किनु ....               ...
Read more