कबिता-भगवानको संक्षिप्त ईतिहास

-
२०७६ साउन अङ्कको मधुपर्क

            भगवानको संक्षिप्त ईतिहास
      (।------------------------------------------।)
    
जब यो पृथ्वीमा केई थिएन 
तब पनि थियो त्यो भगवान ।


उसले शुरुमा पृथ्वी नै बनायो
जब उसलाई आफैसगँ लुक्न मन लाग्यो 
-पानी बनायो
पानी बाफ बन्यो र हावासगँ घुम्न थाल्यो 
घुम्दा घुम्दै बादल बनेँ
बादलको हेरचाह गर्न पहाड बनायो
पहाडले ढुङ्गा 
ढुङ्गाको ओसिलो चेपबाट निस्कियो मान्छे ।


जब निस्कियो मान्छे
उसले फेरि भगवान बनायो
टिपेर बगरको ढुङ्गा !


अनि पृथ्वी , पृथ्वी जस्तो रहेन


आँधीमा अडिएर तरबार
हिड्न थाल्यो पृथ्वीको छातीमा
जहाँ जहाँ टेक्यो तरबारले
पट्पटी फुट्यो धरति र देश बन्यो
बन्यो
जात
भूगोल
धर्मको पर्खाल ।


बलियो मानिसले
निकाल्यो निर्धाको करङ्ग 
र मन्दिर बनायो !

त्यहाँ निषेध गरिदियो
ईश्वरको आदिम आत्मालाई ।


हृदयको जुलुसलाई कोच्न थालियो कारागारमा
गल्लि गल्लिमा रोप्न थालियो भ्रम


बिमार पर्यो सिङ्गो सभ्यता !

सभ्यताको योनि च्यातेर निस्किए
कृष्ण
बुद्ध 
जिजस  क्राईस्ट
महाबिर ।


हृदयले लेख्यो
भागवत गिता
त्रिपिटक
बाईबल
कुरान  


तर 
जब पढ्न थाल्यो टाउकोले
अनि 
सिङ्गो सभ्यता हिड्न थाल्यो टाउकोले टेकेर !

 (२०७६ साउनको मधुपर्कमा प्रकाशित)

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

मोह मोह के धागे....

-
Image
योद्धा आमालाई सम्झिएर-२    -------------------------------------------- मानिस भएर जन्मिनु रहर थिएन । तर म जुन सालनाल सहित संसारमा खसेँ । त्यो संसारकै सुन्दर मानिसको गर्भमा हुर्किएको थियो । अर्थात मेरी आमा हरिमाया विश्वकर्माको । त्यो सालनालको `धागो´ले मोह उनेँको थियो । जीवन उनेँको थियो । धागो गाँस्नु अघि आमा स्वयम् प्रकृतिमा अदृश्य/अजन्म हुनुहुन्थ्यो । जन्मिनु भयो । सालहरूको अन्तरालमा म उहाँकै सालनाल समातेर पृथ्वीमा खसेँ । त्यो सालनालले `मोह´ उन्यो । जीवन उन्यो । ७५/७६ बर्षको आयुपछि चुँडियो । अर्थात आमा पुन:प्रकृतिमै बिलुप्त/अदृश्य हुनुभयो ।  आमाको जन्मस्थान-रामेछाप कटुञ्जे । आमालाई दागबत्ती दिदाँ म पनि जलेको थिएँ । अहिले अक्सर लाग्छ-मरेपछि जलाउने संस्कार सब्से निर्ममहरूको संस्कार हो । यो संस्कारप्रति गहिरो तिरस्कार छ । लागिरहन्छ-आमालाई कतै गाड्न पाएको भए हुन्थ्यो । प्रकृतिमै सड्नु हुन्थ्यो । त्यहिको माटोमा रङ्ग भएर मिसिनु हुन्थ्यो । ससाना झार, बिरुवा भएर उम्रिनु हुन्थ्यो । आमाको औधी याद आउँदा, पश्चतापले/प्रेमले एक्लिदा त्यहाँ गएर ती झारहरू छुन्थेँ । तिनलाई सुनाउथे कि म कत...
Read more

योद्धा आमालाई सम्झिएर-१

-
Image
योद्धा आमालाई सम्झिएर  ----------------------------------------  `आमा´को लागि आमा हुनु भनेको के थियो ? म कहिल्यै महसुस गर्न सक्नेछैन । तर सन्तानको लागि आमा के हुन्छ ? असङ्ख्य अनिद्रामा, अफ्ठ्यारामा, असहजतामा पनि धरती भइ एक्लै फैलिनु, सन्तानको सुखमा आकाश झैँ उज्यालिनु, जीवनकै सब्से सुन्दर आदर्शमा आफ्नो रक्तमांसको डल्लालाई डोहोर्याउन चाहनु सायद आमा हुनु हो । कम्तिमा मेरी आमालाई यस्तै पाएँ । सन्तानको लागि आफ्नो थर दिन समेत योग्य नहुने देशमा, सन्तानको लागि एक चिर्कटो नागरिकता दिन समेत योग्य नहुने देशमा सायद हरेकजसो आमाको यस्तै विषम चित्र बन्छ । यस्तै उदास अनुहार बन्छ । यस्तै थकित अनुहार सम्झिएर हामी आमालाई महान भन्छौं । तर आमाको एकलौटी सकसहरू कम गर्दैनौँ ।    समाजशास्त्रको आँखामा आमा महान होइन; शोषित हो, उत्पिडित हो, दास हो । यसको चेपमा पिसिएर पनि जसरी मलाई/सन्तानलाई हुर्काउनुभयो । त्यो समानताको मूल्यबाहेकमा तिर्न नसकिने ऋण हो । ज्ञानको नवजात गोडा बामे सरिरहँदा पीडक लाग्छ धरती; सायद आमा हुनु भनेको आफ्नो फरिया/औंला समात्न दिएर उभिन सिकाउनु हो, अग्लो एक्लोपनमा ...
Read more

मनोज बिश्वकर्माको पन्ध्र प्रेम कबिताहरू

-
Image
                               १.शब्द संवाद गर्न समेत मुस्किल थियो संवेगहरूको जञ्जाल थिएँ भावहरू बाटो फेला नपरेको बटुवा जस्तै थिएँ जब म अक्षर थिए तिमी पनि बेअर्थको अक्षर थियौ थियौँ सिम्फोनीबिहिन त्यसपछि हाम्रो समास भयो !        २.केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ जस्तो तिम्रो शिरबाट खसेको झरना पिठ्युको छेउछाउ नपुग्दै रोकिनु , जस्तो तिम्रो ओठबाट खसेको प्रेमिल स्वर जीवनको किनार नछुदै रोकिनु , जस्तो कि तिम्रो र मेरो सम्बन्ध ... केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ जस्तो कि आकाशमा आधा मुस्कुराएको जून , जस्तो कि आधा घाम आधा पानी मिसिएर टाँगिएको ईन्द्रेणी , जस्तो कि आधा अनुहार देखाएको कुनै हिमाल , केही कुरा आधा नै सुन्दर हुन्छ जस्तो कुनै यात्रामा भेटिएको सुन्दर मानिसको नाम छुट्नु , जस्तो कुनै प्रिय गित हजार पटक सुनेँ पनि आधै रहनु , जस्तो कुनै पढ्दै गरेको कबिता अाधामै सक्किनु ....               ...
Read more